Jaki jest cel pracy przewodnika turystycznego? Zapoznanie turystów z historią i przyrodą danego miejsca, przekonanie ich o jego wyjątkowości i zarażenie pasją. A do tego nie wystarczy sucha wiedza, choćby najbardziej rozległa. Co, zatem, można zrobić, żeby uczestnicy wycieczki jeszcze długo nie mogli o niej zapomnieć? Oto cechy najlepszego przewodnika.
Kto może zostać przewodnikiem – zasady
Zgodnie z polskimi regulacjami, zawód przewodnika nie wymaga posiadania specjalnej licencji (poza przewodnikiem górskim). Nie jest tu konieczne zdawanie jakichkolwiek egzaminów, wystarczy tylko być pełnoletnim, niekaranym (za przestępstwa związane z wykonywanym zawodem) i posiadać średnie wykształcenie. Nie oznacza to jednak, że każdy może zostać przewodnikiem, a przynajmniej – osiągnąć sukces w tym zawodzie. Na pewno, istotne są tu odpowiednie kompetencje, które wynikają w równym stopniu z wykształcenia oraz przygotowania do zawodu, jak i posiadanych cech charakteru. Zanim podejmie się decyzję o rozpoczęciu pracy w tym zawodzie, warto wcześniej wybrać się na wycieczkę z przewodnikiem oraz przeanalizować jego zachowanie (wady i zalety, co można zrobić lepiej). Dobrym wyjściem byłoby też nawiązanie współpracy z organizacjami turystycznymi oraz udanie się na kurs, który nauczy teoretycznych i praktycznych umiejętności, przydatnych w tym zawodzie. Najlepiej też przeprowadzić analizę rynku i sprawdzić, jakie jest zapotrzebowanie na przewodników w danym miejscu.
Wykształcenie i wiedza przewodnika
Podstawą w zawodzie przewodnika turystycznego jest wiedza. Powinna ona dotyczyć nie tylko samego miejsca, po którym oprowadza przewodnik (tutaj niezbędna są za to maksymalnie szczegółowe i rozległe informacje), ale także historii związanej z całym regionem oraz państwem. Dziedziny, w których przewodnik musi wykazywać się bogatym zasobem wiedzy, to m.in. historia, sztuka, geografia, polityka, ochrona przyrody. W końcu, sytuacja kiedy przewodnik nie zna odpowiedzi na pytania zadawane przez uczestników wycieczki, jest niedopuszczalna. Przewodnik nie musi jednak mieć ukończonych kilku fakultetów. Tak naprawdę, wystarczy prawdziwa pasja i chęć zdobywania wiedzy. Przewodnik może – ale nie jest to konieczne – mieć wykształcenie kierunkowe, lecz to co wyróżnia tych dobrych fachowców, to znajomość wszelkich ciekawostek i najbardziej interesujących faktów związanych z danym miejscem. Drobiazgowa, merytoryczna wiedza przewodnika nie oznacza też wcale, że należy zasypywać turystów ogromną ilością dat, nazwisk i wydarzeń. Liczy się wyczucie i umiejętność doboru charakteru wycieczki do jej uczestników. Fantazja, nieszablonowe podejście, bogata wyobraźnia oraz dostosowanie rodzaju używanego języka i wiedzy do indywidualnych potrzeb turystów – takie kwestie pomogą zmienić każdą wycieczkę w fascynującą podróż.
Cechy charakteru kluczowe dla sukcesu
Jaki powinien być przewodnik z prawdziwego zdarzenia? Przede wszystkim, istotne jest tu nie tylko samo merytoryczne przygotowanie do zawodu, ale usposobienie i szereg cech charakteru, które sprawią że ludzie będą dobrze się czuć w jego towarzystwie. Najważniejsze będą więc:
- pozytywna energia
- optymistyczne usposobienie
- prawdziwa pasja i miłość do danego miejsca
- ambicja
- elastyczność – umiejętność dostosowania się do grupy
- kreatywność
- otwartość w stosunku do ludzi
- poczucie humoru
- nienaganne maniery
- dystans do siebie.
To wszystko powinno być okraszone odpowiednimi umiejętnościami oraz pragnieniem przekazania innym swojej pasji i wiedzy. Nie bez znaczenia są tu metody, które stosuje przewodnik. Obecnie, w pracy można korzystać z całego bogactwa zaplecza multimedialnego i zdobyczy nowoczesności. Nie należy się tego obawiać, ale systematycznie wprowadzać do swojej pracy – warto próbować wyróżnić się spośród innych przewodników.
Zasady, którymi powinien kierować się przewodnik
Dobry przewodnik to osoba, która potrafi skupić uwagę innych osób oraz zainteresować je tym, co ma do przekazania. Nie jest to proste zadanie, tym bardziej że w miejscach turystycznych jest też często głośno i gwarno. Poniższe zasady przewodników będą tu bardzo pomocne:
- opowiadanie z pasją, to w dużej mierze praca głosem – należy go modulować i dostosowywać do opowiadanych historii, a kiedy trzeba nawet śpiewać lub mówić wierszem
- dostosowanie języka do uczestników – inny będzie stosowny i interesujący dla dzieci, a inny dla uczestników biznesowego spotkania
- dobra emisja głosu – należy mówić głośno i wyraźnie
- mówiąc, starać się stawać naprzeciw grupy, unikać rozpraszania uczestników
- używać rekwizytów, stosować animacje, w przypadku dzieci warto także przebierać się w historyczne stroje
- angażować uczestników, prowadzić z nimi dyskusje, zachęcać do zadawania pytań.
W pracy przewodnika trzeba być przygotowanym na każdą sytuację, a także służyć pomocą w wielu dodatkowych kwestiach. W związku z tym, należy operować dużą ilością kontaktów, wiedzieć które restauracje i lokale są godne polecenia, znać numery taksówek, opowiadać o różnych możliwościach spędzenia czasu w danym miejscu. Taka osoba może liczyć na duże zainteresowanie turystów, a także być pewna że zostanie zapamiętana na długo.